WSPOMINEK.

Wczoraj minęło siedemnaście lat od powołania rządu Tadeusza Mazowieckiego, który współtworzyłem i w nim zasiadałem.

Mieliśmy wyprowadzić Polskę bezpiecznie z komunizmu. Zrobiliśmy to, a za nami, już nie zawsze wzorowo, zrobiła to Europa Środkowo-Wschodnia. Mieliśmy zlikwidować instytucje dyktatury i zastąpić je ustrojem demokratycznym. Zrobiliśmy to. Mieliśmy zlikwidować gospodarkę planową i zastąpić ją rynkową. Zrobiliśmy to, wprowadzając Polskę do czołówki krajów udanej transformacji ekonomicznej. Mieliśmy zrobić pierwsze kroki ku Unii Europejskiej i NATO. Zrobiliśmy je. Mieliśmy doprowadzić do uznania naszej granicy zachodniej przez jednoczące się Niemcy. Zrobiliśmy to. Mieliśmy zapewnić Polsce przyjazne sąsiedztwo wokół wszystkich granic. Wtedy tak się stało.

Staraliśmy się złagodzić Polakom dolegliwości wielkiej przemiany. To nam się udało częściowo, o wiele za mało. Kryzys na przejściu od jednego ustroju do drugiego – powszechny w krajach transformacji – był w Polsce najkrótszy i najpłytszy, ale był dotkliwy.

Popełniliśmy jeden błąd strategiczny. Napisałem o nim 14 lat temu w książce „Zwierzenia Zausznika”. Powinniśmy na przełomie roku 1989 i 1990 uzgodnić z Lechem Wałęsą najlepszy moment i sposób objęcia przez niego stanowiska Prezydenta Rzeczpospolitej. Nie wywołaliśmy wojny na górze, ale mogliśmy zapobiec wojnie Lecha z nami. To był błąd pychy, uczucie łatwo kąsające wszystkich rządzących.

Położyliśmy podwaliny pod Trzecią Rzeczpospolitą, którą kochałem i kocham, widząc także ciemne strony. Broniłem jej i będę bronił przed rozrastającym się na naszych oczach chwastem, jakim jest ta Czwarta, państwo powszechnej podejrzliwości i domniemania winy.

POJEDYNEK.

KALENDARZ POŚCIGU ZA UKŁADEM
Minęło 354 dni od rozpoczęcia pościgu za układem.
A “UKŁADU” ANI ŚLADU!

Zauważyłem, że mój licznik pogoni za Układem zaczyna być dostrzegany i „doceniany”. Obawiam się, że trochę za późno. Nie dlatego, by „U” znaleziono, bo nie znaleziono, ale dlatego, że jakby znikał z pola gadania władców. Niedawno w wypowiedzi Prezydenta – oby żył długo, i po pierwszej kadencji prywatnie – zauważyłem, że pojęcie Układ znikło, zastąpione przez „różne układy”. Sądziłem, że to przejęzyczenie, ale zapamiętałem tę multiplikację, która oznacza pomniejszenie, zasłanianie WIELKIEGO U, takimi zwykłymi „u”. Bo jak jest jeden UKŁAD docierający wszędzie, przenikający wszystkie instytucje państwa, tak że trzeba tworzyć nowe, i dzielący po swojemu dochód narodowy, to, TO JEST TO! A jak zaczyna być wiele różnych układów, to wchodzimy w normalność, jak wszędzie i zawsze na świecie, więc dlaczego nie w Polsce, abośmy to nienormalni? Przecież mamy prawo do własnych złodziei, także na stołkach.
Otóż chyba Prezydent się nie przejęzyczył, bo w przemówieniu telewizyjnym Premiera, też o „U” nie było słowa, za to pojawiło się określenie „prowadzimy konsekwentną walkę z kryminalnymi układami”. Nie stolik, nie czworokąt, lecz proza. Co się za tą zmianą kryje? Moja hipoteza jest następująca. Premier i jego Brat zapewne nie tracą nadziei, że stolik, czy czworokąt odkryją. Nadzieja jednak słabnie, a rośnie poczucie, że częste niedawno gadanie o UKŁADZIE coraz natarczywiej wymaga spełnienia, bo publika zacznie podejrzewać, że gadanie było lipą, by skołować wyborców. Widocznie u prok. Kaczmarka póki co nic przebojowego, ewidentnego się nie kroi, więc trzeba zaciemnić jeden wielki „U” szeregiem małych „u”. I może po pewnym czasie problem znalezienia czworokąta rozejdzie się po kościach bez szkód politycznych, że opowiadano ludziom bajki, by ich nastroić proPiSowsko przed wrzuceniem kartki wyborczej. I Układu ani śladu i początku tych 3 milionów mieszkań też ani śladu i państwa solidarnego też ani śladu. A rok już mija. Za to państwa śledczego, podejrzliwego, z obliczami właściwych śledczych sejmowych, właściwych prokuratorów, a w mediach publicznych także właściwych dziennikarzy, coraz więcej.

Ten wpis został opublikowany środa, 13 września, 2006 at 12:19 . Możesz śledzić komentarze do tego wpisu za pomocą linku RSS 2.0 . Możesz zostawić komentarz, lub śledzić je z własnej strony.