KALENDARZ POŚCIGU ZA UKŁADEM.

Minęło 740 dni od rozpoczęcia pościgu za układem!
a “UKŁADU” ANI ŚLADU, zaś o nowym GADU, GADU!

Kiedy w roku 1990 jechałem z premieram Tadeuszem Mazowieckim na spotkanie we Wrocławiu to na przedmieściach czekał na nas samochód w znanych niebieskich barwach, ale z boku miał napis “Policja”. To był pierwszy samochód, który w Polsce przemalowano z milicji na policję, a to dlatego, że dzień wcześniej sejm uchwalił rządowy projekt ustawy likwidującej milicję i ustanawiającej policję. Podobno przemalowywano samochód w nocy, żeby premierowi sprawić przyjemność. I sprawili nam ogromną przyjemność, byliśmy wzruszeni, bo wtedy słowo policja było synonimem normalnej służby strzegącej ładu publicznego w wolnym, demokratycznym państwie prawa. Milicja zaś postrzegana była, jako “bijące serce PZPR”, jako narzędzie trzymania społeczeństwa w ryzach przez partyjną dyktaturę.

Od dwu prawie lat, od wygrania braci Kaczyńskich w wyborach niektóre skojarzenia z PRL-owską milicją, jakby przenosiły się na obecną rzeczywistość, choć akurat najmniej w odniesieniu do samej policji, bardziej natomiast w odniesieniu do całej struktury państwowej, a najbardziej w odniesieniu do prokuratury i tak zwanych służb specjalnych. Od dwu lat państwo w swoich działaniach nie daje świadectwa, że jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli, za to nader często pokazuje, że jest dobrem jednej partii, jej przywódcy i ewentualnie, pośrednio, dobrem wyborców tej partii, tak długo, jak długo na nią głosują. W układzie politycznym, który istniał przez ostatnie dwa lata, Jarosław Kaczyński był wodzem partii, szefem rządu, szefem swojego brata, formalnie prezydenta, dyktatorem większości sejmowej trzymanej batem wcześniejszych wyborów i samego sejmu za pośrednictwem partyjnego podwładnego, marszałka Ludwika Dorna. Czegoś takiego w Polsce po roku 1989 nie było, podział władzy, podstawa demokracji, przestał funkcjonować.Gdyby ten układ trwał, to ta ogromna, niebezpieczna dla wolności obywatelskich kumulacja władzy by się powiększała, bo przejęty zostałby i podporządkowany władzy Trybunał Konstytucyjny, a poprzez już robioną reformę sądownictwa podporządkowane zostałoby ono prokuratorowi generalnemu, zwanemu dziś niezbyt trafnie ministrem sprawiedliwości. W dalszej kolejności – jestem tego pewien – mielibyśmy poskramianie mediów prywatnych, bardzo nielubianych przez Kaczyńskich za ich “nieobiektywność”. Atak byłby pod hasłem poprawy jakości mediów i bezstronności i uderzałby we właścicieli stacji, a dopiero poprzez nich w dziennikarzy. Na końcu mielibyśmy odpowiednie zmiany w mechanizmie wyborczym, aby władza wracała w ręce opisanego tu układu bez względu na życzenia wyborców.

Ten niebezpieczny układ pękł w skutek nieudanej prowokacji mającej usunąć z koalicji niewygodnych wodzowi liderów, głównie Leppera, przy zachowaniu w niej całkowicie ubezwłasnowolnionych partii satelickich. Waga obecnych wyborów, bardzo ważna dla przyszłości Polski, także dla jej roli, a może i obecności w Unii Europejskiej, polega na tym, czy na gruncie formalnie demokratycznego państwa, my wyborcy, dobrowolnie, odtworzymy system kierowniczej roli jednej partii w państwie, czyli coś spokrewnione z PZPR tyle, że prawicowe, nacjonalistyczne i deklaratywnie katolickie, zamiast lewicowego, też nacjonalistycznego i deklaratywnie marksistowskiego. Czy skorzystamy z okazji i odeślemy ów groźny twór do lamusa, uniemożliwiając PiS-owi zdobycie monopolu władzy, a tym samym zamykając drogę prowadzącą do ukształtowania państwa podejrzliwości i domniemywania winy. Państwa w którym wszyscy możemy być podejrzanymi, podsłuchiwanymi, obserwowanymi. I państwa, które prędzej, czy później znajdzie się na zupełnym marginesie Unii Europejskiej, albo poza nią.

Głównym pytaniem przed którym stajemy dziś, jako wyborcy jest pytanie następujące – CHCEMY CZY NIE CHCEMY POLSKI POLICYJNEJ? Bo Polska z taką koncentracją władzy, jaką opisałem i z ludźmi na jej czele o takich obsesjach, podejrzliwości, namiętnościach podsłuchowych, śledczych i prokuratorskich będzie stawała się Polską policyjną, “państwem zamordystowskim”. I to nie będzie tak, że owa “policyjność” ograniczy się do Warszawy i nielubianych elit, których tropienie może się nawet temu, czy owemu podobać z zawiści. Ta “policyjność”, na zasadzie, że przykład idzie z góry, pójdzie w dół, aż do gmin. I jeśli ktoś podpadnie PiS-owskiemu notablowi, albo czyjeś dziecko, dziecku tegoż notabla to odczuje na własnej skórze, co znaczy państwo o zmonopolizowanej władzy na służbie podejrzliwości, mściwości i śledczych paranoi, jako filozofii rządzenia. Nie dajmy PiS-owi monopolu władzy. Ta partia, pod tym kierownictwem, bo nie sama partia, jest niebezpieczna dla naszych wolności, których tak długo nie mieliśmy. Niech nie rządzi, a jeśli już, to niech rządzi z partnerem, którego nie zdominuje. Jej pełna władza to największe zło. Jeśli nie mamy partii, która nam odpowiada, a nie chcemy Polski policyjnej, głosujmy na partie będące dla nas “mniejszym złem”; na Platformę Obywatelską, albo na Lewicę i Demokratów, bo one na pewno wejdą do sejmu a więc głos na te partie nie będzie stracony.

“Nie rydzykujmy. Idźmy na wybory urna nasza mać!”

Ten wpis został opublikowany czwartek, 11 października, 2007 at 16:59 . Możesz śledzić komentarze do tego wpisu za pomocą linku RSS 2.0 . Możesz zostawić komentarz, lub śledzić je z własnej strony.